Spoiler alert !

“Odlot” kiedyś był moim ulubionym filmem animowanym. W weekend ponownie obejrzałam, po raz pierwszy od paru lat. Od czasu kiedy ostatnio go oglądałam, wiele zmieniło się w moim życiu; między innymi dowiedziałam się, czym jest ageizm i zdecydowałam się z nim walczyć. Oglądając “Odlot” ponownie od razu zauważyłam, że Carl jest przedstawiony bardzo stereotypowo. Czy to znaczy, że znany i lubiany film “Odlot” nagrodzony 2 Oscarami i 2 Złotymi Globami jest ageistowski? Tak, aczkolwiek nie;)
Początkowe przedstawienie Carla (środkowy na grafice), jest ageistowskie, ponieważ opiera się na stereotypach związanych z zaawansowanym wiekiem. To znaczy, że “stary jest zrzędą, uparty, schorowany i nieprzyjaźnie nastawiony do życia”. Większość starych ludzi w filmach jest przedstawiona we właśnie taki sposób (na szczęście powoli się to zmienia). Jednakże ten stereotyp dość szybko zostaje podważony i na szczęście zostaje całkowicie złamany pod koniec filmu. Carl przejawia niezwykłą kreatywność (cecha, której według ageistowskich stereotypów starzy ludzi nie mają) unosząc dom na 1000 balonów. Pięknym wątkiem, który odmienia Carla, jest rozwijająca się przyjaźń z Russellem ( po lewej w grafice). Z filmu “Odlot” możemy nauczyć się m.in. 2 rzeczy:

 Relacje międzypokoleniowe bardzo rozwijają! Oczywiście wiele zależy od typów osobowości, ale z reguły dają możliwość zobaczenia świata z innej perspektywy. Często, młodszym dodają pewności siebie i możliwości “zwolnienia w życiu”, a starszym nie pozwalają izolować się społecznie, dają dużo nowych bodźców i często dają poczucie celu. Każda ze stron może wynieść te zalety! To dzięki Russellowi, Carl “pozbierał się” po śmierci żony i ruszył dalej przez życie; Russell zaraził go energią. Carl zapewnił Russellowi poczucie stabilności (o ironio, nawiązując do latającego domu;)) i ciepła.

 Stereotyp starego człowieka, w jakim został przedstawiony na początku Carl, wynika z izolacji, braku kontaktu z życzliwymi ludźmi, którzy widzą człowieka, a nie PESEL i w końcu barku nowości, rutyny, nudy. Ludzie często popadają w bycie “stereotypowym starcem”, ponieważ społeczeństwo tak ich postrzega, bazując na obrazach z popkultury. Bez znacznej siły psychicznej, pewności z siebie i wsparcia z zewnątrz, ciężko jest się oprzeć przyjęciu narzuconej roli społecznej.

Podsumowując: wycięty z kontekstu pierwszy fragment filmu jest ageistowski. Jednakże cały „Odlot” to piękna i niezwykle wartościowa opowieść o przyjaźni międzypokoleniowej i wspaniały przykład przełamywania stereotypów. Dowód, że to nie wiek, a nastawienie, definiuje człowiek